Bu olay üzerinden hayli zaman geçmişti. Fakat benim yüzümün üzgün ifâdesi değişmemiş olacak ki, ATA bir ara beni yanına çağırdı, üstüste kendi eliyle iki kadeh şampanya ikram ettikten sonra:

- Senin kalbini kırdım, fakat gönlüm isterdi ki, benim sanatkârlarım her eseri bilsinler ve her sanatkâra refakat edecek kadar kıymetli olsunlar, dedi.

ATA'nın bu babacan jesti bütün kederimi bir anda dağıttı, sevinçle ve büyük bir saygı ile ellerine sarılıp, tekrar tekrar öptüm.

ATA: "Bu işte yine sen kârlı çıktın, diye iltifatta bulundular.